de echte herenhaarverzorger van haar en ziel

Naam: Pasquale Capone
Leeftijd: 70
Beroep: barbier
Woont in Nederland sinds: 1 april 1961

Ik werkte in Rome als kapper in de filmwereld toen ik besloot dat het tijd werd om voor een tijdje naar het buitenland te gaan. Ik kwam in München terecht waar ik wederom in een kapperszaak ging werken. In 1961 ging ik tijdens mijn twee verlofmaanden naar Amsterdam. In de trein kreeg ik een beetje ruzie met mijn Nederlandse vriendin. Dat soort dingen gebeuren tussen man en vrouw. Ik kende haar nog uit Rome. Aangekomen op het Centraal Station van Amsterdam heb ik haar op een taxi gezet. "Ga jij maar vast naar huis", zei ik. Toen ben ik kris-kras door de stad gaan lopen en al slenterend kwam ik op het Spui terecht. Ik was daar de enige buitenlander. Ik vond dat een heel mooi plekje. Je had er één terras. Dat was Hoppe. Ik, met mijn Romeins gedrag, ging op het terras zitten. Maar dat bleek niet de bedoeling. In die tijd moest Jan met de Pet nog via de zij-ingang naar binnen. De voordeur was alleen voor prominenten. Ik wist dat niet en ging gewoon naar binnen, alsof ik er woonde. De ober probeerde mij wel terug te sturen maar dat lukte niet. Toen al vocht ik voor mijn vrijheid.

Ik kan me nog goed herinneren dat Nederlanders niet eens wisten wat spaghetti was. Dat is tegenwoordig wel anders. Bijna alle Italiaanse produkten zijn hier gewoon te krijgen. Italië is 'in', vooral in Amsterdam.

Ik zet mijn Italiaanse leven eigenlijk gewoon voort in Nederland. Ik ben geen Nederlander of Italiaan, maar Europeaan. Ik wil Pasquale blijven, in Amsterdam en in Rome.

Door mijn werk heb ik voornamelijk met de Nederlandse man te maken. De Nederlandse mannen zijn mooi van binnen maar bang om die elegantie ook uit te stralen. Daar probeer ik wat aan te doen. Mensen bellen op en vragen: "Heeft u tijd voor mij". En dan vraag ik: "Heeft ú tijd voor míj?" Want wat wij hier in de zaak doen is niet zomaar knippen, maar iets toevoegen: wij zorgen dat de innerlijke schoonheid van binnen naar buiten komt. Ik heb het nooit over klanten, maar over 'Pasqualisten'. De begrippen pasqualiteit en humaniteit staan in mijn zaak bovenaan. Een belangrijk aspect hierbij is het theater. Spel, theater, dat is belangrijk! Een bezoek aan mijn zaak is een massage van hoofd en ziel. En daar hoort een glaasje wijn bij en een hapje. Eten is poëzie, een ontmoeting. Mijn maag is als de motor van een Ferrari en die heeft de beste olie nodig. Nederlanders vergeten hier vaak aandacht aan te schenken.

Ik hou veel van Amsterdam. Het is de mooiste stad buiten Italië. Het is de enige metropool met menselijke afmetingen. Deze stad leeft bij de gratie van de inbreng van de verschillende groepen die er wonen. Daarom voel ik me hier thuis. Wat niet wil zeggen dat ik Italië vergeten ben. Na 48 jaar ben ik terug gegaan naar mijn geboortedorp en dat was als een droom."

Tekst: Stephanie Pander.

navigatie