"Figaro Pasquale" is een van de weinige barbiers in het land. Hij vierde 25 augustus zijn 40-jarig jubileum in het kappersvak. Een vak wat hem nog steeds boeit en waar hij veel over nadenkt. Zijn mening wil hij graag naar buiten brengen en krijgt ook regelmatig de kans zijn verhaal te vertellen in krant of tijdschrift. Over kwaliteit in de salon en het omgaan met klanten heeft hij ook eigenzinnige ideeën. Gerard Verhoeven vroeg Pasquale naar zijn visie op dit moment.
Pasquale stelt dat hij met dit onderwerp al jaren bezig is. "Als men het over het kappersvak heeft moet men wel een duidelijke splitsing aanbrengen tussen dames- en herenkappers", aldus Pasquale. "Er is de barbier en er is de dameskapper. Het zijn dus twee aparte beroepen. De barbier is bezig met de persoon. Vergelijk dit maar met de tandarts; een herenkapper is zeer individueel bezig, terwijl de dameskapper met tien dames tegelijk bezig kan zijn. De barbier is met de persoon bezig. Hij is op een aangename wijze bezig met de haren van zijn klant en bovendien probeert hij ook 'de ziel van zijn klant te bereiken'. Dat moet hij kunnen, als hij dat niet kan, helaas, dan is hij als vakman verloren."
Kwaliteit
"De kapper wordt gewaardeerd om zijn kwaliteit", gaat hij verder. "Er dient dan ook kwaliteit geleverd te worden. Het publiek is het moe om voor een tientje de waarde van f 2,50 te krijgen. Het publiek is aan de andere kant bereid om f 100,-- te betalen als men er een waarde van f 150,-- voor terug krijgt. Dus geen Trabant werk maar liever een Ferrari", aldus Pasquale.
"Te beginnen met de opleiding, moeten wij 'de kapper op de hoek' al vergeten als begrip. Het gaat om beroepsmensen met de nadruk op beroep. Geen 'mannetjes' maar iemand die een hoogwaardig beroep uitoefent. Als men dat niet wil moet men de straat gaan vegen of schoorstenen gaan vegen. Een vakman moet iedere dag staan, aardig voor de mensen zijn, aardig voor zichzelf zijn, zichzelf goed presenteren, er volledig goed verzorgd uitzien, kortom iemand die uitstraalt dat hij van zichzelf houdt en daarnaast ook van zijn klanten."
Communicatie
Pasquale stelt dat men ook ten aanzien van zijn eigen haar heel prijsbewust moet zijn. "Als men kijkt wat haartransplantatie kost, dan kan men beter maar wat meer geld uitgeven voor een goede verzorging, dan de haren verliezen. Waarom zou iemand niet gemiddeld tussen de f 75,-- en f 100,-- per keer voor haarverzorging uitgeven. De klant is bereid dit bedrag te betalen als er een vakman aan werkt. Uiteraard vergt dit van de kapper dat er topkwaliteit geleverd wordt. De kapper moet met zijn cliënten meedenken en niet zijn eigen weg gaan. Er moet vooral een goede communicatie zijn tussen de kapper en de klant. Het is de taak van de opleiding om mensen op te kweken die kunnen communiceren. Een introvert mens mag absoluut geen kapper worden!"
"De kapsalon is ook een klein theatertje", vertelt Pasquale. "De klant komt bij de kapper om te worden gezien. Verder wil de klant gezelligheid. De laatste jaren zijn heel wat kappershandelingen te veel verzakelijkt. Het is als het ware een broodjeszaak geworden. Men moet weer van een broodje naar een bistro. Dat is veel leuker!"
Vakmanschap
"Ik ben nu 30 jaar in Nederland en 25 augustus jl. vierde ik het moment dat ik veertig jaar kapper ben. Ik kan u verzekeren dat ik nog steeds ontzettend veel plezier heb in mijn vak. Waarom zou een jonge vakman niet het plezier zoeken? Een jonge vakgenoot moet leren dat je aan de basis moet beginnen en dus niet aan de top. Tegenwoordig wil elke jonge vakman aan de top beginnen. Waarom zou hij geen oudere mensen scheren en kinderkapsel maken? Het vakmanschap moet langzaam groeien en dan komt er een stuk persoonlijk vakmanschap uit. Men kan dan later z'n kennis aan iemand anders overdragen. Ik zou ook een jong iemand willen ontmoeten die een stuk ervaring van mij overneemt."
"Het kappersvak is als een toneelstuk", gaat hij verder. "Wanneer men over een toneel spreekt, spreekt men over recensies. De mensen gaan niet naar een theater, omdat er een advertentie in de krant heeft gestaan, maar men gaat naar een theater toe, omdat er recensies zijn verschenen. Als ik dus zeg dat een kapperszaak min of meer ook op theater moet lijken, dan moet een kapper ook een recensie krijgen van zijn publiek. Haren zijn persoonsgebonden. De kapper maakt de haarmode voor de klanten. Als die tevreden zijn zullen zij dat aan anderen vertellen. Er ligt, denk ik, met name en taak voor de vakopleiding om jongeren te sturen in het meer bewust worden van kwaliteitszorg en klantgericht denken en handelen. Ligt hier niet een mooie taak voor de vakopleiding en dus ook voor u, als leermeester?"