![]() de echte herenhaarverzorger van haar en ziel De Barbier zo dicht bij de Begijntjes! Een boodschap met Inhoud!Uit: Tentoonstelling Buurtwinkels, Amsterdam MuseumVerhaal: Maartje Pronk De Salon, in de Begijnensteeg, daar waar menigeen wel eens een doorloop maakt naar de Kalverstraat en het Spui, zo dicht bij het Begijnenhof, en het Amsterdam Museum. Midden in het Centrum van Amsterdam, doet zich een welsprekende Barbier zijn boodschap vanuit de Ziel naar een ieder uitstralen, haren komen tot een wonderlijke spits in deze tot genoegen, omreden de scheiding tussen de golvende bewegingen namelijk het instrument de kam, blijft zich zelf, het scheren is een gewaarborgd element, de glamour is uiteraard het resultaat dat wacht op meer, een voltage aan zekerheden geeft de mensheid zijn waarden, die vanuit deze mysterie tot een climax doet uitkomen, kracht is de inspiratie bron die een ieder met zich meedraagt, namelijk geen haar is te veel, als je de tekort komingen doet invullen, als een gemis, in de Salon zonder sigaren breken de harten, zo dicht bij het Begijnenhof komt het bestaan van deze Barbier, tot een beschouwing, zijn stoelen wachten op meer, keer op keer een haarwassing in de spoelbak, geeft het water zijn formule, menslievend is de boodschap, glansrijkend zijn onderkomen, in de Begijnensteeg 10. De ziel spreekt! Een Maatschappij zonder Ambachten is een Maatschappij zonder Ziel. Aandacht voor de Ambachten! Zij bevorderen de Kwaliteit van het leven. Sedert 1965 oefent Pasquale met succes het ambacht van Herenkapper uit, in zijn praktijk in de Begijnensteeg 10 te Amsterdam. Hij is een klassieke Barbier (Figaro, een echte herenhaarverzorger) en zijn herensalon heeft een sociale ontmoetingsfunctie voor velen. Dit betekent dat de SOCIALE en CULTURELE WAARDEN zijn verwaarloosd en het resultaat is ARMOEDE IN ALLE OPZICHTEN. Het gevolg hiervan is, dat de afstand tussen klant en vakman steeds groter wordt, er is geen vertrouwensrelatie meer. Niemand is met deze situatie tevreden. De klant ziet de herenkapper slechts als een noodzakelijk kwaad en de vakman heeft zelf weinig of geen arbeidsvreugde meer. De nog functionerende ervaren herenkapper moet vaak vroegtijdig afhaken, omdat dit ambacht fysiek zwaar is en economisch niet rendabel. Hij kan weliswaar een beroep doen op een uitkering, maar voelt zich uitgerangeerd en nutteloos en zijn ervaring gaat verloren. Een opvolger vinden op opleiden is onmogelijk door onze huidige regelgeving. Zoals bekend zijn er landelijk bijna geen herenkapperszaken meer (tot 1970 circa 6.500 met een bezettingsgraad van ongeveer 3 medewerkers en in 1995 nog maar een kleine 1.000 herenkapperspraktijken met een bezettingsgraad van 1,5 medewerker). Ook in de geïndustrialiseerde en gestandaardiseerde maatschappij hebben ambachtelijke beroepen zeker een toekomst. De Barbier Pasquale is altijd bereid toelichting te geven. Van dinsdag tot en met donderdag is hij bereikbaar op zijn praktijkadres. Waar vaak de thee wacht, met een melange aan woorden die hem vergezellen, zo dicht bij de Begijntjes een uniek gebeuren in ons Amsterdam. Vaak wordt de salon opgewaardeerd met Kunst, fotografie of schilderijen, om de twee maanden kan menig Kunstenaar daar exposeren, en de openingen zijn dan vertrouwd voor een ieder. Ook dit jaar is 20 juni de dag van de Ambacht, een groot gebeuren in de Begijnensteeg 10 bij de Barbier Pasquale, een glaasje wijn, en een hapje, doen wonderen om het gene te troosten, want het Ambacht blijft, en de verborgen schatten die meer aan waarden doen klinken, zijn inmiddels de glorie in ons bestaan.
|