de echte herenhaarverzorger van haar en ziel

Pasquale 60 jaar vakman! Het was op 30 oktober jl. reden voor een feest in Amsterdam. Niet met toeters en bellen, niet met bubbels en kaviaar en al helemaal niet met Paris Hilton in Tuschinski. Nee, de barbier viert zoals het de barbier siert; met kannen witte wijn, brood met kaas en 174 gasten op de stoep voor zijn salon in de Begijnensteeg.

Amsterdam eert zijn barbier

Pasquale met zijn vriend Martin Simek.

'God schiep de mens, maar wie maakte van het mannelijk schepsel een heer? Precies: de barbier. En wie is de barbier van Amsterdam? Opnieuw goed: Pasquale!' De uitnodiging voor het jubileum getuigt niet van bescheidenheid. Sterker nog: het zou het lot kunnen tarten en de hemelse Vadertot inkeer kunnen brengen. Immers, de kans was veel groter dat er op 30 oktober niets te vieren viel. "Inderdaad, ik was bijna dood. Drie jaar geleden gaven ze me nog drie maanden, maar kijk nu eens. Ik ben er nog en ik werk nog steeds." Pasquale zegt het met opgeheven handen en een dankbare glimlach. Hij moest diep buigen, maar liet zich uiteindelijk niet klein krijgen door de kanker. Het maakt dat er deze middag vooral geproost werd op zijn leven. Pasquale: "Nee, we proosten op ons leven. We zijn er allemaal nog. Het is niet alleen mijn feest, het is ook een feest voor de volgende generatie. Ik ben zestig jaar barbier. Ik mag dan straks dood gaan, maar ik wil niet dat mijn ambacht uitsterft."

AMBACHTELIJK FEEST
Ambacht en vakmanschap. Het is die twee-eenheid die door Pasquale Capone (Sorionello, 1935) al vele jaren wordt gepredikt. Zowel in zijn 'Bagijnse' salon met een groots manifest achter de ramen, als in de media met uitspraken als "Het is de kurk waar de maatschappij op drijft." Ook in Le Salon vond de Calabrese barbier menigmaal een spreekbuis. Op 30 oktober werden die woorden van strijd in beelden gevat. Pasquale had fotograaf Dixie Solleveld gevraagd haar portretten van Amsterdamse ambachtslieden tentoon te stellen in zijn salon. Wie zich deze middag in alle drukte door het smalle gangetje toch even naar binnen wist te worstelen, zag vakmensen als Veldhoen, Huf, Braakhekke en Jansen aan de ambachtelijke arbeid. En de jubilerende vakman zelf? Hij toont zich deze middag als een gelukkig mens en van zijn bekende kant: Pasquale de regisseur, dirigent, artiest en gastheer.

Hij toont zich deze middag als een gelukkig mens. Zij moet een zoen, hij moet op de foto, wie wil er nog wat wijn en waar blijft de tapenade? Er ontstaat een soort Fellini-setting met een grote familie van kunstenaars, artiesten en joumalisten, die - als het aan de regisseur ligt - allemaal met elkaar moeten praten en eten. "Ik heb twee avonden in de keuken gestaan om lekkere hapjes te maken. Dat kan ik prima zelf. Ook dat doe ik al zestig jaar."

REDENAAR
Er is aan het eind van de middag uiteindelijk een microfoon nodig om de jubilaris de mond te snoeren en anderen het woord te geven. Het blijkt dat alle Pasqualisten (lees: trouwe klanten) hun barbier niet anders kennen dan als een charmante theatermaker en redenaar, wars van koetjes en kalfjes. 'Hij knipt de haren en hij lult de oren van je kop', zoals ik één van de gasten deze middag hoor zeggen. Vriend Martin Simek - Pasquale motiveerde hem om in Calabrie te gaan wonen en aldus geschiedde - krijgt met zijn speech de lachers op zijn hand, de gastheer incluis. "Bij jou heb ik de vrijheid ontdekt, maar helaas niet de vrijheid van het woord. Die kans kreeg ik hier niet."

NOG NIET KLAAR
Het is uiteindelijk vier dagen later als we Figaro Pasquale in alle rust nog even bellen. De massale belangstelling en lieve woorden hebben hem goed gedaan, zoals die van loco-burgemeester Asscher, die hem al eerder bezocht. Pasquale: "Hij noemde mij een sieraad van de stad en een apostel van het ambacht. Dan ben ik erg dankbaar en trots." Het brengt hem in een adem tot een bekentenis: "Ik wil graag in Amsterdam begraven worden, maar voorlopig nog niet. De barbier is nog niet klaar, meneer Bosmans, dus komt u gauw weer eens langs? Misschien kunnen we nog eens een artikel doen over het ambacht."

navigatie