de echte herenhaarverzorger van haar en ziel

Pinocchio: 12 designi di Sandro Santoni

Pinokkio: 12 tekeningen van Sandro Santoni

Pasqualerie - Begijnensteeg 10, Amsterdam, 29 september 2011 15.00 uur

Pinocchio, ovvero: Back to normal!

Questa serie de disegni corona per la seconda volta il sogno di Pasquale, che ha nominato Pinoccio come suo Ambasiatore Universale d'Italia. Pasquale crede in Pinocchio, o meglio, crede parabola, ha per lui la valenza di un evangelo e lo stesso dettato politico e morale, ma soprattutto etico. Egli crede in quel libro con la stessa fede e certezza con cui crede nella Storia.

Non c'è il minimo dubbio che la secietà collodiana si identifichi con la visione pasqualista del mondo. Geppetto è un artigiano, o meglio un artefice: egli construisce Pinocchio con le proprie mani, ma nel contempo lo crea per il suo proprio piacere, come dovrebbe fare un vero esperto. E'un uomo che, sapendo adoprare a dovere sgorbia e pialla, possiede una sua autonoma esperienza figura di questo falegname e l'attuale ufficio dell'homo faber, dove le mani di un individuo perdono come niente fosse la loro funzione autonoma e creativa per divenire soltanto un'interface fra il cervello umano e la tastiere di un PC. Geppetto impersona l'uomo cosciente di sé, dei propri valori e simboleggia un mondo sicuro che puè esistere solo nel passato. Pinocchio incarna invece il nuovo che subentra, il "tutto e subito". Egli è ovviamente, con la sua infingardaggine e il suo pressappochismo, la negazione dei valori espressi dal suo padre putativo; ma il libro, che avanza per tre buoni quarti sul binario della ribellione, dopo che i fatti hanno rivelato l'inutilità dell'avventura, sfocia in una doverosa inversione di marcia, e quindi in un pertimento salvifico del burattino. Si verifica cos&igave; quel che Pasquale si augura e continua a sognare anche di giorno: il ritorno alle normalità.

Pinokkio, oftewel: Back to normal!

Deze serie van tekeningen bekroont voor de tweede maal de droom van Pasquale, die Pinokkio zijn Universele Ambassadeur van Italië heeft benoemd. Pasquale gelooft in Pinokkio, ok, beter, hij gelooft in het sociale sprookje dat deze naam draagt. Het boek van Carlo Lorenzini, gezien als een parabel, heeft voor hem de waarde van een evangelie en dezelfde politieke, moraal, maar vooraal etisch dictaat. Hij gelooft in dat boek met hetzelfde vertrouwen en zekerheid waarmee hij in de Geschiedenis gelooft.

Er bestaat geen enkele twijfel dat de maatschappij van Collodi zich identificeert met de pasqualistische visie van de wereld. Baas Kers is een ambachtsman, of, beter gezegd, een schepper: hij vervaardigt Pinokkio met zijn eigen handen, maar tegelijkertijd schept hij hem voor zijn eigen plezier, zoals een echt vakman zou moeten doen. Hij is een man die, bedreven met de guts en de schaaf, een eigen ervaring en professionele trots bezit. Het is zelfs te makkelijk om een negatieve vergelijking te treffen tussen de figuur van deze timmerman en de actuele rol van de homo faber, waarbij de handen van een persoon probleemloos hun eigen functie verliezen om slechts een interface te worden tussen de menselijke hersenen en het toetsenbord van een PC. Baas Kers verpersoonlijkt de man die bewust is van zichzelf en van zijn waarden, hij symboliseert een veilige wereld die alleen in het verleden kan bestaan. Pinokkio belichaamt daarentegen het nieuwe dat er op volgt, het "alles en terstond". Hij is natuurlijk, met zijn luiheid en onachtzaamheid, de ontkenning van de waarden die door zijn vermeende vader zij geuit: maar het boek, dat voor drie kwart voortstuwt op het spoor van de rebellie, nadat de feiten de nutteloosheid van het avontuur hebben aangetoond, mondt uit in de nodige U-bocht en dus in het reddend berouw van de marionet. Op deze manier komt dus uit wat Pasquale zich wenst en steeds van dagdroomt: het terugkeren naar de normaliteit.

navigatie